Η Αναστασία Δημητροπούλου γράφει στο Literature.gr για το "Ουίσκι μπλε"

«Ουίσκι μπλε» μια εμπειρία υψηλού λογοτεχνικού επιπέδου

της Αναστασίας Δημητροπούλου

Ο παφλασμός ενός κύματος δεν μπορεί να εξηγήσει ολόκληρη τη θάλασσα, αλλά μπορεί για πάντα να δέσει τις καρδιές των ανθρώπων μαζί της. Να χαράξει πάνω τους ένα ανεξίτηλο σημάδι που θα τους θυμίζει πως η θεραπεία σε κάθε λογής βάσανο και στεναγμό, δεν είναι παρά το αλμυρό νερό. Αλμυρός είναι ο ιδρώτας, τα δάκρυα και το ίδιο το γαλάζιο της κορμί που όλους τούς πλανεύει. Ο Μιχάλης, γιος της Βιργινίας και του καπετάν Βαγγέλη, τούτος ο ταλανισμένος πρωταγωνιστής του βιβλίου της Τέσυς Μπάιλα, το ξέρει καλύτερα απο τον καθένα αυτό. Ίδρωσε κι έκλαψε πικρά η παιδική ψυχή του, αφήνοντας μια για πάντα την Αλεξάνδρεια κι όλο το βίος της οικογένειάς του πίσω, ίδρωσε και παραδάρθηκε για να αναζητήσει μες στα σπλάχνα μιας άγνωστης κι αφιλόξενης γης το κάρβουνο και την καλύτερη τύχη, μάτωσε τα μάτια και τους πνεύμονές του, άγγιξε φευγαλέα το αμερικάνικο όνειρο, και παραδόθηκε σε έναν έρωτα που θα αντικαθιστούσε το αίμα στις φλέβες του, με ένα άλλο φλογερό υγρό, με ένα ουίσκι μπλε. Άνοιξαν ποικίλοι κύκλοι ζωής μπροστά του, άλλοι έκλεισαν βίαια, κι άλλοι δεν έκλεισαν ποτέ, κι εκείνος που δοκιμάστηκε στα γρανάζια τους, έμαθε τη δύναμή του κι εκείνη την απαράμιλλη σοφία της ψυχής που κατά τον Προυστ, δε μας απονέμεται ούτε και χαρίζεται σε όλους. Πρέπει να την ανακαλύψουμε μόνοι μας στους δρόμους της μοίρας όσο δύσβατοι και κακοτράχαλοι κι αν είναι, μέσα από ένα ταξίδι από το οποίο κανείς άλλος δεν είναι σε θέση να μάς γλιτώσει, ή να πραγματοποιήσει για δικό μας λογαριασμό. Άλλωστε τα ταξίδια όπως κι η αγάπη, εκφράζουν μια προσωπική απόπειρα να μετατραπεί η ελπίδα μας σε πραγματικότητα. 

Η ελπίδα του Μιχάλη ήταν να τον αγκαλιάσει κάποτε η θάλασσα να ταυτίσει το παράξενο σημάδι της όχι με εκείνο στο καμένο μπράτσο του, μα με της καρδιάς του. Με σύντομες, ενδιαφέρουσες ιστορίες των υπόλοιπων ηρώων, ανατρεπτικά γεγονότα στην πορεία του Μιχάλη, διάχυτη αφηγηματική ευαισθησία, κειμενική καλαισθησία, ρεαλιστικούς διαλόγους και περιγραφές, η Τέσυ Μπάιλα προσφέρει στους αναγνώστες της μιαν εμπειρία υψηλού λογοτεχνικού επιπέδου. 

Σκιαγραφεί χαρακτήρες που έχουν κάτι ανάγλυφο, όνειρα, φόβους, προσδοκίες που συμπαρασύρουν όλους μας σε ένα ταξίδι πότε πάνω στα θαλασσιά σεντόνια, πότε πλάι τους, πότε στη βουή και τη μαυρίλα των ορυχείων του Βελγίου και για συντροφιά διαλέγει μια τη νοσταλγική φυσαρμόνικα που αλλάζει χέρια και ζωές σα γυναίκα της νύχτας, και μια το ουίσκι που σε ενός βέρου θαλασσινού τα μάτια, όπως ο Μιχάλης, θα παίρνει παντοτινά κυανές αποχρώσεις. Κι αν τα ταξίδια του κορμιού παύουν σαν απαντήσει το λιμάνι του, οι περιπλανήσεις του νου συνεχίζονται χάρη στα βιβλία που γεννιούνται από την αγάπη των δημιουργών τους, που είναι ταυτόχρονα ικανή να τούς εξασφαλίσει μια θέση περίοπτη στις βιβλιοθήκες μας. Το «Ουίσκι μπλε» μεθά τον αναγνώστη με την έντονη μυρωδιά του, ενώ προσφέρει απλόχερα και ένα σημαντικό μάθημα ζωής στις σελίδες του: δεν έχει σημασία το πού στεκόμαστε, αλλά η κατεύθυνση στην οποία τραβάμε. Για να προσεγγίσουμε το λιμάνι, πρέπει καμιά φορά να πνέουμε με ούριο άνεμο, και πότε ενάντια 1 στις φουρτούνες του νερού. Δεν πρέπει ποτέ όμως να μας παρασύρει το ρεύμα ή να μας κρατά δεμένους μια βαριά, σκουριασμένη άγκυρα. - See more at: http://www.literature.gr/ouiski-ble-mia-empiria-ipsilou-logotechnikou-epipedou-grafi-i-anastasia-dimitropoulou/#sthash.AnxqjDH3.dpuf

Read more at: http://www.literature.gr/